طلسم

تــــــــنــــــهــ ـــایــی....
مثل گم شدن در نور....مثل بستن یه طلسم به مچ دست چپ و اسیر عقربه هایش شدن
اســـــیــــــر عقر‌به ها.....اســـیـــر ع‌ق‌رب‌ه‌ه‌ا اسیر عقرب‌ه‌ها شدن؛ ساعت ۷:۳۰صبح
همیشه برایم دیر بود ۱۰صبح ساعت بر دست داشتم اما زمان نه! ساعت ۱۲دیر بود و
۳بعدازظهر هم همیشه برای همه کار یا دیر بود یا زود ساعت ۵هم که دیگر کسی نبود الا
بقٌالها و قصٌابها و دلالها که مبتذل تر از ابتذال ثانیه ها به دنبال اندک بهانه ای بودند تا نیش کراهت بارشان
را بر هیچ پوچشان بگشایند تابلکه فراموش کنند که دارند هر لحظه میمیرند
آری اینگونه باید سپید کنم سیاهی موهایم را و گم شوم در لحظه هایی که میتوانست خاطره شود و خاطرات
لحظه اما هر بار یا دیر بود یا زود!!!! تــــــنـــــــهـــــــایـــــــی عذابم میدهد؛از تـــنــــهـــایـــی در تـــن ها زجر میکشم
آری همیشه تــــن هـــایـــی بوده اند؛از همان ها که بودشان عذابست و نبودشــان لعنت!!!‌‌‌ از همانهایی که ترجیح میدهم عطای‌ وجودشان را به لقای لعنتشان بخرم و با آنها سپری کنم سپهر را و سپید کنم سیاهی را و سیاه کنم سپیدیه شب ها و
روز هایم را ...هر چه به تن ها نزدیک تر شدم تنهاتر شدم حتی تنهاتر از تنها؛ در تــن هــا تـــــــــنــــــــهــــــــا شده ام
تن هایی که عاشقانه دوستشان دارم و عاقلانه طردم میکنند.به خدا منطقشان حتی از حماقت من هم احمقانه تر است.
من هم یک روز نفس کشیدنم در تن‌ها دیر میشود.!! میدانم!
                                     همـــیـــشــــــه مغرور بوده ام؟!!؛زیر باران میگریــستــم؛اشکهایم را نهان میـــکرد
‌                                                  رعــــدوبـــرقش صدای هق هقم را در خودش خفه میکرد
                                                            نوشته شده در ۱:۰۳ دقیقه بامداد ۵تیر
                                                                 زیر باران با صدای رعد و برق